Bu bir yana, bir de ordu merkezini buraya taşıyan III. Ordu Komutanı Mahmut Kâmil Paşa, Vilayetin yönetimine sert bir şekilde müdahale etti.
Diğer şehirlerin aksine burada Ermeni tehciri ılımlı bir şekilde uygulanıyordu. Örneğin, hükümet yoksul ailelere Erzincan ve Sivas’a kadar kağnı sağladı. Vali hastalara, erkeği olmayan ailelere, yalnız kadınlara Erzurum’da kalma izni vermişti.
Benim de desteklediğim bu insani muamelelere ne olduğu belirsiz bir komitenin etkisiyle birdenbire son verildi. Şimdi de Mahmut Kâmil Paşa bütün Ermenilerin ayrım gözetilmeksizin hemen tahliye edilmesini emretti
Şehirde kalan kadınlara ve hastalara verilen izin belgeleri geri alındı ve yola, yani kesin ölüme doğru sürüldüler.
Bütün bunlar benim Valiyle birlikte Erzincan’da bulunduğum sırada meydana geldi.
Ermeni sorununa diğerlerine göre daha insanca yaklaşan Vali Tahsin Bey’in artık bu tür kaba eğilimler karşısında eli kolu bağlı kaldığını görüyorum. Sözkonusu eğilimin taraftarlarınca da itiraf edildiği üzere, ermenilere karşı bu hareketlerin son amacı Türkiye’de yaşayan bütün Ermenilerin kökünü kurutmakmış. Bir yetkilinin kelimesi kelimesine söylediğine göre savaştan sonra “Türkiye’de artık Ermeni kalmayacak.”
Şayet değişik katliamlarla bu amaca ulaşılamazsa, Mezopotamya’ya kadar uzun yolculuğun çileleri ve oradaki alışmadıkları iklim koşullarının görevi tamamlaması beklenmekte. Ermeni sorununun bu çözüm şekli, neredeyse bütün asker ve sivil yöneticilerin dahil olduğu kaba eğilim yandaşlarına göre, ideal çözümdür. Türk halkının kendisi ise Ermeni sorunun bu şekilde çözülmesini asla desteklemiyor ve Ermeni tehciri dolayısıyla bozulan ekonominin olumsuz sonuçlarını şimdiden ağır bir şekilde hissetmeye başladı.